Requiem voor een boomgaard
"Ik weet toch veel meer, ik heb jouw werk hier in de galerie gehad." Woorden van mijn galeriehouder waar ik bijna vijfentwintig jaar mee samengewerkt heb. Zij reageerde daarmee op mijn nogal zelfingenomen gepraat over mijn werk. Gelukkig dat er af en toe iemand zoiets zinnigs zegt. Dat het werk meer kan zeggen dan je met je woorden denkt te kunnen. Zo'n Artist talk als we afgelopen zondag hadden in De Nieuwe Gang is voor mij steeds weer een risicovolle onderneming.
De paar weken vakantie na de opening hadden me goed los geweekt van de tentoonstelling. Dat gaf me een ontspannend gevoel van 'Wat moet ik er nou eigenlijk nog over vertellen? Laat je gasten maar aan het woord.' De Artist talk werd daardoor een Art talks. Het werd een gesprek over wat het werk bij de aanwezigen losmaakte. Het ging over ervaringen van verbondenheid met bomen, met het landschap. Wat veranderingen in het landschap met je doen. Over geworteld raken. Men deelde gekoesterde herinneringen. Het gesprek ging nauwelijks over KUNST, een middag die ik ervaren heb als een geschenk. Mijn werk kon dit kennelijk op gang brengen.
Tot en met 23 augustus
Hieronder een paar foto's van de tentoonstelling, nog twee weekends. Ik ben jullie gastheer en schenk je graag een glas kersensap. De laatste oogst uit de boomgaard die niet meer is.
Atelier opruimen
Na een periode van werken voor zo'n tentoonstelling vraagt het atelier om een grote opruim- en schoonmaakbeurt. Daarbij overkwam me iets waarover ik toch weer even wil 'verhalen'. Op Facebook schreef er dit berichtje over:
Is het atelier opruimen alleen maar dingen van de ene hoek naar de andere verplaatsen? Of gaat er ook wat het atelier uit? In mijn geval moet het dan door de gang = De Nieuwe Gang met daar mijn tentoonstelling Requiem voor een boomgaard. Wordt zo'n karretje met hout ineens een Lijkwagentje. Misschien laat ik het daar wel staan..... tot en met 23 augustus!
Zoals dat op Facebook gaat, leverde dat reacties op. Op een enkele na positief. Maar toch staat het karretje nu buiten. Of ik het daar laat? Kom maar kijken!
Laatste hand gelegd
Ruim twee maanden langer kunnen werken aan het werk voor de tentoonstelling Requiem voor een boomgaard. Dat uitstel was niets dan voordeel, las je al in mijn blog van 28 april. Een paar dagen geleden heb ik de laatste hand gelegd aan het werk buiten.
Op zondag 12 juli zal Ger Loeffen, fotojournalist, de tentoonstelling openen. Ger is de buurman aan de andere kant van de boomgaard die de inspiratie was voor het werk van deze tentoonstelling. Er hangen acht grote schilderijen, een aquarel met verwante thematiek die ik al in 1984 maakte uit de collectie van Museum Het Valkhof en een foto van de kersenboomgaard in volle bloei. Bovendien heb ik zowel in de gang als in de tuin een installatie gemaakt. Nieuw voor mij!
Op zondag 9 augustus is er de gebruikelijke Artist talk. Twee weken later op 23 augustus zal Ria van den Brandt, filosoof, beschouwende woorden spreken. Om jullie nòg nieuwsgieriger te maken, tot op het laatste moment geheim, de eerste uitvoering van . . . ? ? ? . . . Houd je van kunst en filosofie, poëzie en muziek, dan wil je dat niet missen!
Bezoekinformatie vind je op de website van De Nieuwe Gang.
Uitstel - voordeel
Requiem voor een boomgaard, zo noem ik mijn tentoonstelling die binnenkort in De Nieuwe Gang te zien zal zijn. De geplande opening op 3 mei is uitgesteld. Ik was volop aan het werk toen die beslissing genomen moest worden. Na maanden werken onder tijdsdruk was er vlak voor de eindstreep weer tijd genoeg. De schilderijen hoefden ineens niet snel af, ik kon ze een paar weken aan de kant zetten. Als ze niet goed genoeg bleken, gewoon opnieuw beginnen.
In oktober lichtte ik een tipje van de sluier op in mijn blog Werkplaats - broedplaats. Schreef daar over mijn worsteling om te schilderen met foto's als uitgangspunt. De atelierfoto is gemaakt vlak voor het gelukkige moment van het uitstel.
Op de ezel een hoek van het schilderij waar ik in oktober al aan werkte. De lastigste van allemaal, doordat ik geen bevredigende oplossing vond het licht en de ruimte van de foto in het schilderij te krijgen zonder te gaan na-schilderen. Iets wat ik persé niet wil, ik ben immers schilder, geen na-schilder. Dit schilderij komt dus niet op de tentoonstelling. Ik heb het opnieuw gemaakt, met inmiddels voldoende beeld in mijn hoofd om dat zonder foto's in de buurt te doen.
En waarom niet gewoon de foto ook op de tentoonstelling?
Het is nog wel even de vraag of mijn gebrekkige ervaring met de camera een bevredigende afdruk op gaat leveren. Maar als het goed is, zullen er op de tentoonstelling niet alleen schilderijen komen.
Eerder liet ik al iets zien van wat enkele installaties gaan worden, zowel in de gang als in de tuin.
Bovendien komt er als bruikleen uit de collectie van Museum het Valkhof mijn grote aquarel Boompalen uit 1984.
Om de nieuwsgierigheid nog wat meer te prikkelen een foto van het laatste schilderij waar ik aan werkte. Ik geef er slechts een détail van prijs.
Zo gauw de tentoonstelling publiek mag ontvangen horen jullie dat.
Ik hoop tot snel!