Klee en Muijs
Ik schreef onlangs over Klee en de bij. Nu als vervolg daarop Klee en Muijs. Niet dat ik verwacht dat Willem Muijs iets had met het werk van Paul Klee. Lees zijn net verschenen autobiografie Willem Muijs, Werdegang er maar op na. Maar in mijn hoofd hebben ze elkaar wel degelijk ontmoet. Dat kwam door het vlechten met die smalle strookjes, waar ik de afgelopen weken wat van liet zien. Vooral toen ik als variatie diagonaalsgewijs werkte. Het rood met okergeel geblokte ‘speelbord’ uit Assyrisch spel met bij en pion (naar Paul Klee) had ik altijd nog eens willen maken. Vooral na de toevoeging van de schaakpion onder in de lijst leek het me mooi om als quasi-archeoloog het raadsel van dat Assyrische spel van bijbehorende attributen te voorzien.
Zo’n speelbordje maken is een heel precies werkje, het kwam er niet van. Met de gevlochten diagonalen was het echter zo gedaan. De okergele stroken zijn resten van de schilderijen van Willem, de rode heb ik er zelf voor gemaakt. De donkerblauwe voor de andere twee speelbordjes ook.
Ik had nog wat van die prachtige schaakstukjes die Nadine uit Bulgarije had meegenomen. Heel dun gedraaide stukken, het schijnt een Russisch model te zijn. Ze breken daardoor makkelijk, met een spijkertje erin kun je er toch nog mee spelen.
Zo zijn de drie werken P.K. ~ W.M. en ik spelen Assyrisch ontstaan. De speelborden zijn als het ware uit het schilderij gekomen. Alsof dit de borden waren waarop men in Assyrië het spel speelde. De zwarte achtergrond in het schilderij leidde tot de brede zwarte lijsten. Daarop namen de speelstukken plaats.
Vooral bij P.K. ~ W.M. en ik spelen Assyrisch (3) was het maken van de lijst een heel gepuzzel. Hoe klem je die vreemde hoeken bij het lijmen?
Het formaat van de geweven delen is 140 x 176 mm. Door ze te kantelen (1) of te vervormen (3) worden de maten in hoogte en breedte groter. Met de dikke zwarte lijst waarop de schaakstukjes staan, is de beperking van de maat helemaal doorbroken. Zo onttrekken deze werkjes zich aan de titel van de tentoonstelling.
Zonder enige kennis van spelregels hebben P.K. ~ W.M. en ik een paar potjes van dat mysterieuze Assyrische spel gespeeld!
Noor Roelofs en Mike Roelofs
Dichter Noor Roelofs ging de uitdaging aan om de titel van de tentoonstelling, 140 x 176, te gebruiken als vertrekpunt voor een gedicht. Ik vond het prachtig toen ik dat hoorde, maar kon me er eerlijk gezegd nauwelijks iets bij voorstellen. Wat kan een dichter nou met cijfers of maten? Des te meer was ik verrast en ontroerd om het resultaat te horen. Mike Roelofs componeerde er de pianoklanken bij. Ik was geraakt door de schoonheid, maar misschien nog wel meer door de vanzelfsprekendheid van de inhoud. Het leek ineens zo logisch, dit is een gedicht dat eenvoudigweg voortkomt uit de opspanramen van Willem.
Luister zelf:
Het klinkt uit het smalle tuinhuisje onder de notenboom voor De Nieuwe Gang.
Op de tentoonstelling is het gedicht te lezen op een van de spanramen die door Willem doorgezaagd waren. Noor heeft de delen met scharniertjes weer aan elkaar gezet, waardoor ze kunnen draaien. Het hangt met een lichte knik aan de muur, komt een stukje naar voren. Zo betreedt het raam de derde dimensie.
Op de koptelefoons die erbij hangen zijn gedicht en soundscape te beluisteren terwijl je meeleest.
Al bijna zesendertig jaar woon en werk ik in het Beuningse klooster. Niet eerder heb ik zo’n inspirerende collegialiteit ervaren als bij de voorbereiding van deze tentoonstelling. Zo heeft ook bij Noor de samenwerking haar geprikkeld. Met dat scharnierende opspanraam heeft ze haar gedicht tot beeld gemaakt. Zij noemt het een dichtraam. Het is het enige raam op de tentoonstelling dat niet bespannen is met doek of papier, maar open is gebleven. Het dichtraam is een open raam!
Performance Noor Roelofs en Mike Roelofs
Op tweede paasdag 2 april om 15.00 u zullen Noor en Mike live 140 x 176 en ander werk tot klinken brengen.
De Nieuwe Gang, Kloosterstraat 7, 6641 KW Beuningen