Eri 3, 14XII15
Portret Eri 3 was heel snel goed. Ik portretteerde hem al een half jaar geleden en eerder in april 2014. Daarmee heb ik voor het eerst een drietal portretten die met een tussentijd van respectievelijk meer dan een jaar en een half jaar geschilderd zijn. Daardoor heel verschillend. Ze naast elkaar bekijkend bracht dit Eri tot de bespiegeling:
“Je kunt hier wel zien dat ik een meervoudige persoonlijkheidsstoornis heb…”
Ik wist niet hoe te reageren en zweeg. Even later:
“Weet je, ik ben het meest mezelf, vlak voordat ik ga slapen.”
“Daar waren we nu wel heel dicht bij.”
“Dat mag ook wel, dat ik zo geportretteerd word.”
Ik herinner me dat hij tijdens de eerste sessie even weg dommelde. Omdat ik dat toen zo bijzonder vond, maakte ik in die fase een foto van het portret:
Eri 1, 16VI15, onvoltooid
Bij de vorige sessies noteerde ik meer van zijn bespiegelende opmerkingen. Op mijn uitleg over de naam van het door hem gekozen sterrenbeeld Eridanus, de rivier in de onderwereld:
“Dat is mooi toch? Stromen ondergronds, ze komen ergens boven… “
Later in dezelfde sessie:
“Weet je wat ik nog eens zou willen? Naar Jeruzalem gaan en daar de lijdensweg van Christus lopen. En de heilige plaatsen bezoeken.”
En bij de tweede sessie, waarin ik Eri 2 voltooide:
“Had ik maar naar mijn moeder geluisterd… dan zat ik hier nu niet.”
Eri 2 gaat als cadeau naar zijn moeder.
Eri 2, 16/29VI15
Om de reeks die tot deze bespiegelingen leidde compleet te maken het eerste portret dat ik van hem maakte. Ik noem het Eri 0, omdat de keuze voor de namen pas later gemaakt is. Het is een schets die ik in een kwartiertje deed. Dat was in een pilot ter voorbereiding van het project. Eri vroeg toen of hij het portretje mocht hebben. Dat bracht mij op het idee om voor alle modellen zelf ook een portret te schilderen.
Eri 0, 15IV14
Dat het laatste portret, Eri 3, in mijn ogen wel iets van een apostel heeft, past eigenlijk wel bij hem. Ik zal er over een tijdje weer een maken.
Nog een portret van deze week, 22 december, de donkerste dag van het jaar.
Phe 2, 22XII15
Phe is gevoelig voor beelden en symboliek. De keuze voor Phe, het sterrenbeeld Phoenix, is voor hem heel passend. De witte open gelaten bovenkant, hij heeft een wit-grijze krullende haardos, en de twee naar boven getrokken penseelstreken op het voorhoofd, verleidden hem tot:
“Henk maakt dit portret met Gods hulp … en de mijne.”
De vroeg invallende schemering dwong me te stoppen. De atelierfoto met drieënvijftig portretten maakte ik in die schemering, daardoor zag ik niet dat er twee portretten achter de ezel niet te zien zijn. Voor die drieënvijftig portretten poseerden achtendertig verschillende modellen. In het nieuwe jaar verder. Als het mee zit, schilder ik half mei het achtentachtigste portret. Omdat er veel portretten als geschenk naar de moeders gaan, zou het mooi zijn als dat vóór Moederdag lukt.
22 december 2015, schemering
