TrA 2, 8IX15/19IV16

Als een sombere man aan mij vraagt: ‘Wil je een lijkend portret voor mij schilderen? Dan kan ik dat aan mijn moeder geven, ze is al vierentachtig’, kan ik dat nauwelijks weigeren. Dat gelijkenis niet de opdracht is of niet mijn manier van werken, doet dan niet ter zake. Ik wil die sombere man blij maken. Zijn moeder ook. Drie sessies werkte ik aan TrA 2 tot ik er min of meer tevreden over was. Het hoofd wat smaller dan het origineel, in de veronderstelling dat zowel model als moeder dat wel op  prijs zouden stellen. Het kon er  mee door volgens TrA.

Het bezoek van zijn moeder naderde. Toen Tra het portret kwam ophalen, was hij teleurgesteld. In het inmiddels geschilderde TrA 3 herkende hij zich veel meer.

TrA 3, 21XII15/4I16

Na vijf schildersessies was ik er inmiddels achter, dat mijn pogingen hem een plezier te doen niet tegen zijn somberheid op konden. Ik gaf hem voor zijn moeder dus toch het portret waarin ik aan de uiterlijke gelijkenis gewerkt had. Deze kon ik immers niet voor het project gebruiken.

Na moeders bezoek:

“Ik heb slecht nieuws, ze herkent mij er niet in. Ze wil het niet hebben”.

“Dat is heel jammer. Maar als je wilt, kun je het zelf houden”.

“Nee, ik hoef het niet”.

We spraken af dat hij nog een keer zou komen, met het bewuste portret, om er op door te werken. Het resultaat na een half uur werk is TrA 2, zoals het bovenaan te zien is. Een portret dat ik graag laat zien. Ik ben blij met de stevige verfstreken, gepenseeld met de intentie ‘weg ermee’.  De ontstaansgeschiedenis van dit schilderijtje doet me beseffen dat de portretschilder op de eerste plaats zichzelf blij moet maken.

Met TrA 1 in het midden vormt dit een mooi geheel. Triptiek van een sombere man. Een somberheid die dagelijkse werkelijkheid is voor deze man in de Long Stay.

19 april 2016

Het aantal lege paneeltjes op de wand met voltooide portretten slinkt. Als het mee zit, schilder ik in de loop van  mei het achtentachtigste portret.

Boo 1, 4IV16

Een stille man. Mondjesmaat laat hij toch veel los over zijn leven. Al heel snel krijgt het eerste portret zijn gezichtstrekken. Ik zet het opzij en werk verder aan het tweede portret. Ook daar werk ik niet lang aan, gehinderd door pijn in mijn rug.

Boo 2, 4IV16

Boo 2 laat veel pijn zien, vooral in de ogen. Het is een wonder hoe meer dan een halve eeuw pijn in een paar minuten in wat vlekjes en lijntjes verf zichtbaar wordt. Als ik daar iets over opmerk reageert hij:

“Ja dat klopt wel, daar zit heel veel pijn”.

Met die rugpijn van mij valt het ineens heel erg mee… achteraf gezien ben ik blij dat ik daardoor niet langer aan deze portretten gewerkt heb. Volgende week komt Boo terug voor een derde portret.

Ook nu hou ik het om dezelfde reden kort.

5 april 2016

Gisteren is er aan de abonnees van de Nieuwsbief per abuis een testbericht verzonden.  Mijn verontschuldiging daarvoor.

Phe 3, 7III16

“Met dit portret overtref je die andere twee!”

Eind december was Phe bij me en maakte ik in één sessie twee portretten (zie Bespiegelingen, onderaan). Hij toonde sterke gevoeligheid voor beeld en symboliek. Ook nu, hij vond dat ik aan die twee portretten nog wel iets moest toevoegen. Op de ene moest het wit van de ondergrond toch echt wel voorzien worden van zijn weelderige haardos, “maak dat een beetje grijsgeel”. Het andere, dat per se zwart wit moest worden, liet volgens hem zijn vrouwelijke kant zien, “daar moet je een oorknopje bij schilderen”. Beide portretten zijn te zien op de atelierfoto van 21 maart, ze hangen bovenaan.

Phe 3 is snel geschilderd met schetsmatige penseelstreken. Zijn reactie getuigt van zijn kunstenaarsblik. Met plezier laat ik het zo.

Aqr 4, 21/22III16

Ook Aqr kijkt naar de portretten met zo’n kunstenaarsblik; hij schildert zelf. De eerste drie portretten van hem zijn te zien in de Portrettengalerij, respectievelijk nr 2, 3 en 25. Kijkend naar de bijna zeventig portretten die bij elkaar in het atelier hangen:

“Die paarse van mij moet naar de tentoonstelling, dat is de enige die geabstraheerd is”.

Hij doelt hiermee op Aqr 2. In het vierde portret van hem komt datzelfde paars weer terug, iets minder vlak geschilderd. Het hoofd heeft wat meer volume nu, maar geen duidelijke contour. Precies zoals ik hem steeds beter leer kennen. Hij kon zich vinden in mijn typering: “Portret van man met veel tumult in zijn hoofd”. Waardering sprak uit zijn commentaar:

“Misschien moet deze wel naar de tentoonstelling”.

Cae 4, 14/22III16

Cae is een man met een scherpe blik. Het sterrenbeeld Cealum (Graveerstift) past goed bij zijn scherpte. Hij kijkt kritisch naar de portretten en heeft een uitgesproken voorkeur. De drie portretten die ik van hem maakte bekijkt hij met een kritische glimlach. Die kritische blik daagt mij uit, vandaar gewerkt aan een vierde portret. Een lastige uitdaging, omdat ik door zijn verwachting de vrijheid van schilderen als het ware moet veroveren. Cae 4 is dan ook een paar keer uitgeveegd en overgeschilderd.

21 maart 2016

Op de atelierfoto is te zien dat het aantal witte paneeltjes steeds kleiner wordt. Langzaamaan nadert het schilderen zijn voltooiing. Inmiddels is de datum van de tentoonstelling in Museum het Valkhof bekend. Klik hier voor de site van het museum.

Reminder voor tentoonstelling Alles wat je maakt ben je zelf in het Paasweekend. Klik hier voor de site van Maas.